بررسی وضعیت اعتماد به نفس دانش آموزان پسر دبیرستانهای شهر کاشان طی سال تحصیلی ۷۶-۱۳۷۵

سابقه و هدف: نظر به اهمیت اعتماد به نفس بر عملکردهای شغلی، اجتماعی، خانوادگی و بهداشت روانی بویژه در دوره نوجوانی و نظر به عدم اطلاع از وضعیت اعتماد به نفس در بین نوجوانان منطقه، به منظور تعیین وضعیت اعتماد به نفس دانش آموزان پسر دبیرستان های شهر کاشان این تحقیق در سال تحصیلی 76-1375 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی و براساس برآورد آماری بر روی 400 نمونه صورت پذیرفت. اعتماد به نفس بر مبنای تست eysenck در سه وضعیت بالا (نمره بیشتر از 21)، متوسط (نمره 21-14) و خود کم بینی (نمره کمتر از 14) تعیین گردید. به علاوه خصوصیات جمعیت شناختی شامل رتبه تولد، بعد خانوار و سن نیز بررسی و ثبت شد. شیوع خود کم بینی در نمونه ها تعیین و با احتمال 95% در جامعه برآورد گردید. یافته ها: 21.5% نمونه های مورد پژوهش خود کم بین، 71.3% دارای اعتماد به نفس متوسط و 7.3% اعتماد به نفس بالا داشتند. اعتماد به نفس بالا در فرزندان خانواده های بیشتر از 5 نفر و در فرزندان اول خانواده ها بیشتر مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به مطرح بودن خود کم بینی در بین نوجوانان شهر کاشان، تحقیقات بیشتری در زمینه عوامل موثر بر میزان اعتماد به نفس به شیوه تحلیلی توصیه می گردد.